19 مرداد 1388 / 18 شعبان 1430 / 10 اوت 2009

محمود جم ملقب به مديرالملك در سال 1258 ش در تبريز به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات، در 22 سالگي به دربار محمدعلي ميرزا وليعهد وارد شد و پس از استبداد صغير، منشي ايران در سفارت فرانسه گرديد. محمود جم در جريان كودتاي سوم اسفند 1299، آمادگي خود را براي همكاري با كودتاچيان و به ويژه رضاخان ميرپنج اعلام نمود و با توجه به در اختيار داشتن مقام خزانه داري كل كشور، تهيه پول براي كودتا كوشيد. وي پس از كودتا، چندين بار در پست‏هاي گوناگون مشغول به كار شد تا اينكه در آذرماه 1314 و پس از بركناري ذكاءالملك فروغي، مامور تشكيل هيئت وزيران گرديد. محمود جم از آن پس به مدت چهار سال نخست‏وزير و دو سال وزير دربار بود و به هنگام تبعيد رضا پهلوي، در خدمت رضاخان آخرين تلاش خود را به عمل آورد. از آن پس، كارهاي ديگر نيز به او رجوع شد و در نهايت به عنوان سناتور انتصابي به مجلس رفت. محمود جم كسي بود كه از روز اول كودتاي 1299 تا روزي كه رضاخان از ايران خارج شد، از همكاران نزديك او به شمار مي‏رفت. او به سلسله پهلوي بسيار نزديك بود و پنجاه سال تمام در رأس مقام‏هاي مهم و حساس سياسي قرار داشت. ده بار وزارت، دو بار استانداري، دو بار مسؤول سفارت، چهار بار سناتور مجلس، يك بار معاون نخست وزير و يك بار نخست وزيري، از جمله پست‏هاي حساس محمود جم، طي نيم قرن فعاليت‏هاي سياسي او محسوب مي‏گردد. او از لحاظ سياسي، فردي محافظه كار، بازيگر و زيرك بود و هيچ‏گاه دست به عملي نزد كه خصومت يا حتي مخالفت شديد گروه‏هاي سياسي را عليه خود برانگيزد. وي با سفارت انگليس نيز روابط بسيار حسنه‏اي داشت. سرانجام محمود جم اين مهره سرسپرده پهلوي پس از سال‏ها خدمت به اين رژيم، در 19 مرداد 1348 در 90 سالگي درگذشت.
پس از پذيرش قطعنامه 598 شوراي امنيت از طرف ايران، شوراي امنيت در تاريخ هجدهم مرداد سال 1367، قطعنامه 619 را تصويب كرد كه به موجب آن، گروه ناظران نظامي ايران و عراق و سازمان ملل (موسوم به يونيماك) كه از حدود 400 نفر از 25 مليت مختلف تشكيل شده بود، در مرزهاي دو كشور مستقر شدند.
ملا حسينقلي همداني، فقيه، عابد، عارف و از بزرگان عرفاي اهل طريقت و رسيدگان سير و سلوك در سال 1239 ق در يكي از روستاهاي اطراف همدان به دنيا آمد. كودكي را به شباني گذراند و سپس در تهران در حوزه شيخ عبدالحسين تهراني معروف به شيخ العراقين در رشته معقول درس خواند. او سپس در سبزوار و نجف از محضر عالمان نامداري همچون ملاهادي سبزواري و شيخ مرتضي انصاري حكمت و فلسفه و فقه و اصول را فرا گرفت و در محضر درس اخلاق و عرفان آقا سيد علي شوشتري حاضر شد. شيخ محمدبهاري، ميرزا جواد ملكي تبريزي، سيد حسن صدر و سيد جمال الدين اسدآبادي از جمله شاگردان اين شخصيت برجسته ديني مي‏باشند. همچنين نامه‏ها و مُنشَآت در آداب سلوك، مناجات‏ها و تقريرات شيخ انصاري، از جمله آثار ملاحسينقلي همداني هستند. سرانجام اين عالم بزرگوار و عارف باللَّه در سال 1272 ش برابر با 1311 ق در هفتاد و دو سالگي در كربلاي معلّي به ديدار معبود شتافت و در همان شهر به خاك سپرده شد.
نخستين دوره مجلس شوراي ملي به رياست مرتضي خان صَنيعُ الدوله دركاخ بهارستان بطور رسمي افتتاح شد. نخستين دوره مجلس صنفي بود و بازرگانان، كشاورزان و پيشه‎وران نيزدرآن شركت كردند. ازاعضاي برجسته اين مجلس سيد محمد طباطبائي و سيّد عبدالله بهبهاني را مي‎توان برشمرد. درهمين ايام بود كه قانون اساسي تدوين شد و در4ذيقعده به امضاي مظفرالدين شاه قاجار رسيد. مورخان، اين دوره مجلس شوراي ملي را به منزله فعالترين و واقعي‎ترين مجلس‎‏هاي دوران مشروطه ثبت كرده‎اند.
سومين سفير و نايب و وكيل امام زمان، عالم جليل القدر و شيخ بزرگوار حسين بن روح نوبختي است. وي پس از محمد بن عثمان، نايب دوم حضرت ولي عصر(عج) به نيابت حضرت حجت دست يافت و در مدت 21 سال، واسطه‏اي بين مردم با ذات مقدس امام زمان بود. وفات اين دانشمند امامي در سال 326 ق روي داد و در بازار عطّاران بغداد به خاك سپرده شد.
ابوبكر محمد بن حسن اَزْدي معروف به ابن دُرَيد در سال 223 ق در بصره به دنيا آمد و نزد استاداني چون ابوحاتم سِجستاني، لغت و ادبيات عرب را آموخت. او بعدها به عمان رفت و دوازده سال بعد، به فارس آمد و مدتي وزارت و صاحب ديواني امارت بني‏ميكال در فارس را برعهده گرفت. ابن دُرَيد فردي هوشمند، خوش خو، بخشنده و داراي حافظه‏اي نيرومند بود. بيشتر عمر ابن دُرَيد در مطالعه، تدريس و تاليف گذشت و شاگردان عالي مقامي چون ابوالفرج اصفهاني، مرزباني و سيرافي از محضر او استفاده كردند. بيشتر شهرت ابن دُرَيد به سبب نقشي است كه در تاريخ لغت نويسيِ عرب به عهده داشته است. هم‏چنين او در علم لغت و شعرشناسي و نقد شعر، استاد مسلَّم زبان بود و در شاعري و نازك خيالي و نوآوري، از همگِنان، گوي سبقت ربود. ابن دُرَيد را اَعلَمِ شُعرا و اَشعَر(شاعرترين) عُلما لقب داده‏اند. ابن‏دُرَيد پس از عمري طولاني در 98 سالگي درگذشت و در مقابر عبّاسيه در بغداد مدفون شد. الجَمهَره، الانوار و تقويمُ اللّسان از آثار اوست.
اولين دوره‏ي مجلس شوراي ملي، حاصل فداكاري‏ها و مبارزات طولاني ملت مسلمان ايران در نهضت مشروطه بود. انتخابات اولين دوره‏ي مجلس به صورت صنفي برگزار شد و بازرگانان، كشاورزان و پيشه‏وران، جداگانه به نامزدهاي خود رأي مي‏دادند. از اعضاي برجسته‏ي اين مجلس، آيات عظام سيدمحمد طباطبايى و سيد عبداللَّه بهبهاني دو نفر از رهبران ديني و سياسي مردم ايران بودند. مدتي پس از افتتاح مجلس شوراي ملي، قانون اساسي ايران نيز تدوين شد و به امضاي پادشاه وقت ايران "مظفر الدين شاه قاجار" رسيد. مورخان، اين مجلس را از فعال‏ترين مجالس دوره‏ي مشروطيت ايران توصيف كرده‏اند.
بدين ترتيب امپراتور اتريش سلطنت خود را برآلمان از دست داد. امپراتور اتريش پس از جدايي آلمان با عنوان فرانسوآي اول حكومتش را بر اتريش آغاز كرد. جدايي آلمان از اتريش و استقلال كشور اتريش از نتايج مهم ايجاد اتحاديه امارات منطقه رَن در ژوئيه همان سال يعني1806ميلادي بود و سرانجام هم به انحلال امپراتوري مقدس روم و ژرمن انجاميد.
كلمبيا به استقلال رسيد. اين سرزمين در قرن15ميلادي بدست كاشفان اسپانيايي كشف شد و از همان زمان تحت سلطه و نفوذ اين كشور قرار گرفت. مبارزات آزاديخواهانه مردم كلمبيا از سال1781ميلادي آغاز شد. اما از نيمه دوم قرن 19با رهبري سيمون بوليوار به نتيجه رسيد. بوليوار در كنار مردم كلمبيا سالها با اشغالگران اسپانيايي مبارزه كرد و سرانجام در چنين روزي بر آنها پيروز شد و به حكومت اسپانيا در كلمبيا خاتمه داد.
سرزمين اكوادور پس از شكست خوردن از قواي استعمارگر اسپانيا به عضويت سازمان فدراسيون كلمبياي بزرگ درآمد. اين فدراسيون كه متشكل از پاناما، كلمبيا و ونزوئلا بود بعد ازمدتي به خواست كلمبيا منحل شد. در پي آن دولتمرادان اين كشور نظام جمهوري را در اكوادور اعلام كردند و خوآن خوزه فلوره نيز نخستين رئيس جمهور اين كشور شد. اكوادور با مساحتي حدود284000كيلومتر مربع در شمال غربي امريكاي جنوبي واقع است.
امپراتوري ژاپن و جمهوري چين جنگهاي دوساله كانتون را آغاز كردند. اين جنگها بر سر تصرف كانتون و تيانگ تسه دو قسمت از اراضي مهم سرزمين چين، ميان دو امپراتوري درگرفت. در جنگهاي كانتون چيني ها به سختي به دفاع و مبارزه برخاستند و خسارات جاني و مالي فراوان ديدند؛ اما سرانجام شكست خوردند و بندر كانتون سقوط كرد. كانتون از بندرهاي مهم و پرارزش صادراتي - وارداتي چين جنوبي محسوب مي شد.
ارتش شوروي نواحي شمالي سرزمين كره را تا مدار 38درجه تصرف كرد. پس از شكست نهايي ژاپن در جنگ جهاني دوم و به موجب تصميمات اتخاذ شده در كنفرانس پوتسدام كره شمالي به تصرف قواي شوروي درآمد. در همين زمان بخش جنوبي شبه جزيره كره را نيروهاي آمريكايي اشغال كردند و اين اقدامات اشغالگرانه زمينه اي براي تجزيه كره به دو كشور شمالي و جنوبي بود. گفتني است كه دو كره در سال 1991ميلادي به موجب پيماني كه به قرارداد آشتي، عدم تجاوز، مبادله و همكاري موسوم است موجبات وحدت مجدد دو بخش كره را فراهم آوردند.
با آغاز انقلاب كبير فرانسه و درگيري جمهوري خواهان با سلطنت‏طلبان، موقعيت لويى شانزدهم، پادشاه فرانسه در خطر افتاد و فرار نافرجام او و خانواده‏اش در بيستم ژوئن 1791م لطمه سنگيني بر وجهه وي وارد آورد. اين مساله باعث شد تا تلاش براي بركناري لويى شانزدهم و الغاي رژيم سلطنت از فرداي آن روز آغاز شود. پس از چندي، مجلس قانون‏گزاري فرانسه به جنگ عليه اتريش راي داد و با وقوع شكست‏هاي اوليه فرانسه در اين جنگ، شايعاتي درباره ارتباط دربار با دشمن انتشار يافت كه بر هيجان و مخالفت عمومي با رژيم سلطنتي افزود. از اين رو از روز بيستم ژوئن سال 1792م، تظاهراتي عليه رژيم در پاريس آغاز شد كه به تدريج گسترش يافت. از اوايل ماه اوت آن سال، كمون‏ها يا انجمن‏هاي محلي كه تحت نفوذ مخالفان سلطنت بودند، قطعنامه‏هايى مبني بر تقاضاي عزل لويى شانزدهم از سلطنت صادر كردند و روز دهم اوت را به عنوان ضرب الاجل براي اجراي درخواست خود تعيين نمودند. ولي مجلس در رسيدگي به اين تقاضا مردد بود. تا اينكه روز دهم اوت 1792م، گروهي از انقلابيون مسلح به كاخ محل اقامت خانواده سلطنتي يورش بردند و پس از چند ساعت درگيري، آن را به اشغال خود درآوردند. مجلس قانون‏گزاري فرانسه نيز پس از اين واقعه، به عزل لويى شانزدهم از مقام سلطنت راي داد ولي اتخاذ تصميم نهايي درباره سرنوشت خانواده سلطنتي و رژيم آينده كشور را به مجلس ديگري كه كُنوانسيون ناميده شد محول نمود. بحث كنوانسيون درباره سرنوشت لويي شانزدهم، 24 ساعت به طول انجاميد و در نهايتْ به عزل و سپس اعدام او در 21 ژانويه 1793م منجر گشت. (ر.ك: 21 ژانويه)
ساختمان تاريخي لووْرْ در ابتدا در سال 1204م ساخته شد در حالي كه از سبك يوناني الهام گرفته و در ميان آثار معماري، كم نظير بود. اين قصر با شكوه زماني مقر پادشاهي شاهان فرانسه بوده تا اين‏كه پس از انقلاب كبير فرانسه، كميته‏اي جهت ايجاد يك موزه در اين ساختمان تشكيل شد. در نهايت در دهم اوت 1793م موزه بزرگ لووْرْ در اين محل افتتاح گرديد و در هشتم نوامبر همان سال، به موجب قانون ملي شدن مجموعه‏هاي هنري سلطنتي، اين موزه به صورت ملي درآمد. از آن پس شاه‏كارهاي فراواني از سراسر اروپا و جهان در آن جمع‏آوري شد به طوري كه تعداد اين آثار در موزه، بالغ بر 280 هزار قطعه تخمين زده شده است كه از اين تعداد، 5600 اثر را نقاشي و شاه‏كارهاي هنرمندان معروف جهان تشكيل مي‏دهند. لازم به ذكر است بسياري از اين اشياء به ويژه آثار عتيقه و باستاني موجود در موزه لووْرْ، توسط مستشرقان اروپايى واستعمارگران فرانسوي ازنقاط مختلف جهان از جمله ايران به يغما رفته‏اند و يا از دلالان آثار باستاني خريداري شده‏اند. اهميت موزه لوور تنها به دليل وسعت و تعداد آثار نگهداري شده در آن نيست بلكه كيفيت آثار هنري موجود در موزه، وسعت تالارها و ارزش مجموعه‏هاي موجود در آن، اين بنا را پراهميت‏ترين مركز نگهداري آثار هنري جهان ساخته است. در حال حاضر، ساليانه ميليون‏ها نفر از سراسر جهان، براي بازيد از اين موزه، راهي فرانسه و شهر پاريس مي‏شوند و درآمد هنگفتي را نصيب آن مي‏سازند.
پس از شكست امپراتوري عثماني در جنگ جهاني اول، طرف‏هاي پيروز تصميم به تجزيه اين امپراتوري و الحاق متصرفات عثماني به سرزمين خود گرفتند. در اين راستا پيمان استعماري سايْكْسْ - پيكو، كه توسط وزراي امور خارجه انگلستان و فرانسه تهيه و امضا شده بود، شرايط سياسي منطقه را براي تفكيك اراضي خاورميانه و تجزيه مستملكات آسيايى امپراتوري عثماني فراهم آورده بود. در قرارداد سايكس - پيكو كه نوعي تباني استعماري و توسعه طلبانه متفقين به شمار مي‏آيد، منطقه خاورميانه عربي بين سه كشور فرانسه، انگليس و روسيه تقسيم شد. به موجب اين پيمان بخش‏هاي شرقي تركيه در محدوده‏اي به وسعت پنجاه هزار مايل به روسيه واگذار شد. فرانسوي‏ها هم قسمت‏هاي ديگري از تركيه همراه با خاك سوريه و لبنان را از آن خود ساختند و بالاخره انگليسي‏ها توانستند قسمت‏هاي عمده سرزمين عراق و نيز فلسطين را صاحب شوند. فرانسه و انگليس توافق كردند تا متصرفات خاورميانه‏اي خويش را به اميرنشين‏هاي متعدد تبديل نمايند و در هر اميرنشين، احساسات قومي، نژادي، زباني و مذهبي را عليه عثماني تحريك كنند تا راه شكست نهايى عثماني از اين طريق فراهم شود. از سوي ديگر اشغال مناطق گسترده‏اي از اراضي اين امپراتوري توسط نيروهاي روس، انگليس و ايتاليا، باعث شد تا دولت عثماني با عقد قرارداد سور در سال 1920م موافقت نمايد. امضاي اين قرارداد در واقع به معناي پايان امپراتوري عثماني و رسميت يافتن تجزيه آن بود. از اين پس بود كه علي‏رغم تجزيه و فروپاشي امپراتوري عثماني، قيام‏هاي مردمي در اين نواحي عليه استعمارگران آغاز شد و زمينه‏هاي استقلال برخي كشورها از جمله تركيه و عراق فراهم آمد.
/خ